Verenigde Staten

13 September t/m 19 Oktober 2002

Op deze en vorige/volgende pagina's vindt je een verslag van onze vijfweekse reis die we hebben gemaakt naar Dallas en San Francisco en vervolgens met een camper langs een aantal parken in het zuidwesten van de Verenigde Staten om te eindigen in Las Vegas. Omdat het verslag te lang is voor één pagina is het over meerdere pagina's verdeeld. Op deze pagina vindt je het derde deel.

Bryce Canyon National Park

Vervolgens kwamen we bij de ingang van Bryce Canyon NP. Als eerste zijn we naar het visitor center gereden. We hebben nagevraagd hoe het zit met de campgrounds, er zijn geen campings met hookups. Nou hoeft dat ook niet perse. Even later begon er een film voorstelling over Bryce, die hebben we ook bekeken. Toen de film was afgelopen bleek het buiten te zijn gaan sneeuwen. We besloten toen toch maar om naar een camping buiten het park te gaan omdat we in ieder geval elektriciteit wilden zodat we de verwarming aan konden doen, het zou namelijk gaan vriezen vannacht, zo'n -3°C. De camping, Ruby's Inn, ligt even buiten het park. Het sneeuwde behoorlijk toen we daar aankwamen. Na het inchecken zijn we eerst naar de supermarkt gereden voor boodschappen voor het avondeten. Daarna onze plaats opgezocht, dat was niet eenvoudig. Alle paden waren ondergesneeuwd en we konden dus niet goed zien waar ze liepen. Uiteindelijk is alles goed gekomen. We hebben alleen de elektriciteit aangesloten en niet het water. We herinnerden ons namelijk nog het drama dat we daarmee hadden in Canada twee jaar geleden. Toen was 's nachts de buitenslang bevroren en kregen we hem 's ochtends amper meer in de auto. En omdat we de watertank vanochtend nog gevuld hebben moeten we voldoende water hebben om de nacht door te komen. Ciska heeft daarna nog buiten in de sneeuw gespeeld, er lag inmiddels al een aardige laag. Hilleke heeft nog een sneeuwpopje gemaakt. We hebben ook besloten dat we hier nog een nacht langer blijven zodat we morgen rustig Bryce kunnen bekijken, als het weer het toelaat tenminste, en dan rijden we vrijdag door naar Capitol Reef NP.

Bryce Canyon NP, nog in zware bewolking en sneeuw gehuld

Bryce Canyon NP, het weer begint al wat op te klaren

Bryce Canyon NP, overzicht van bovenaf in de canyon

Bryce Canyon NP, tussen de hoodoos op de Navajo Trail

Bryce Canyon NP, waanzinnig uitzicht

Van Bryce richting Captiol Reef National Park

De volgende morgen laat opgestaan, als ontbijt hadden we bacon 'n eggs. Je kan hier in Amerika ei in een pak kopen, dat zijn gewoon een aantal rauwe eieren die in een pak (net als bv melk) zijn gedaan. Makkelijk voor het bakken, kun je ook eens 1½ ei bakken. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar het 'Escalante Petrified Forest', daar aangekomen hebben we een trail gelopen. We moesten eerst behoorlijk klimmen voordat de eigenlijke trail begon. De trail liep langs diverse zeer mooi gekleurde stukken versteend hout, echt alle kleuren van de regenboog en meer. Rood, groen, blauw, wit, zwart, paars etc. Dit is ontstaan doordat de bomen welke hier miljoenen jaren geleden groeiden bv door een overstroming direct bedekt werden met grond en niet aan lucht zijn blootgesteld zodat ze niet zijn vergaan. Daarna heeft vulkanisch as het gebied bedekt. Hierdoor konden onder andere silicium dioxide en andere chemicaliën de begraven bomen binnendringen. Door een chemisch proces op cellulair niveau is het hout versteend. Dit proces kan miljoenen duren. De diverse kleuren rood, bruin en geel ontstaan door ijzer terwijl mangaan en andere mineralen zorgen voor de paarse en blauwe accenten. Dit petrified forest was heel anders dan degene die we eerder hadden gezien tijdens onze rondrit door de Sonoma en Napa vallei. Daar waren de versteende bomen allemaal grijs en een groot aantal was nog goed herkenbaar als boomstam, sommige zelfs meer dan 30 meter lang. Terwijl ze hier allemaal verschillende kleuren hadden en het allemaal kleine stukken waren van hooguit een meter lang, niet direct als boom herkenbaar. Nadat we de hele trail hadden gelopen zijn we verder gereden. De volgende stop was de Anasazi State Park Museum in Boulder. Hier zijn onder andere de opgravingen te zien van de ruïnes van de zgn. Coombs Site. Ook is er een reconstructie gemaakt van hoe een huis er destijds (1050 - 1200 n.Chr.) moet hebben uitgezien. Het bijbehorende museum laat onder andere opgegraven gebruiks voorwerpen zien. En het vertelt iets over hoe het leven was destijds. Weer eens een ander soort park dan alle natuur parken zoals we tot nu toe hebben gezien. Nadat we alles hadden gezien zijn we richting Capitol Reef NP gereden via Hwy 12. Deze weg stijgt behoorlijk, op een gegeven moment kwamen we zelfs boven de 9000 voet. Hier lag nog sneeuw langs de kant van de weg. Ook was de lucht inmiddels helemaal dichtgetrokken en op een gegeven moment begon het zachtjes te regenen en ook nog een beetje sneeuw. Ook zaten we op een bepaald moment helemaal in de wolken. Maar toen we over een pas heen waren en weer gingen dalen was dit alles weer snel voorbij, alhoewel de lucht er dreigend uit bleef zien. In de plaats Torrey, vlak bij Capitol Reef NP, hebben we boodschappen gedaan. Omdat er in het park geen campings zijn waar je ook met een RV kan overnachten hebben we op een RV park in Torrey gestaan zodat we morgen snel in het park kunnen zijn.

Reparatie van de camper, deel 1

Na een bitterkoude nacht zijn we opgestaan, het waaide behoorlijk hard en we stonden met de camper op een open vlakte, dus echt warm was het niet. Maar in tegenstelling tot de afgelopen dagen keken we nu niet tegen een zwaarbewolkte lucht aan, maar eindelijk weer eens tegen een strakblauwe hemel. Maar warm was het zeker niet, dus nog steeds weer voor een lange broek en een trui. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar de kruising van Hwy 24 en 12. Daar staat een koffieshop waar ze internet PC's hebben en we willen dan ook direct Cruise America bellen om alle problemen die we de afgelopen 1½ week hebben ontdekt aan de camper door te geven. Bij de koffieshop onder het genot van een beker koffie (voor zover je tenminste van Amerikaanse koffie kan genieten) onze email afgehandeld en onze reis website weer ge-upload. Na een half uur waren we klaar met onze internet activiteiten en heeft Hilleke bij een telefooncel Cruise America gebeld. De problemen die we de afgelopen tijd hadden waren onder andere de volgende:

Na een langdurig telefoongesprek kwam de man van Cruise America tot de conclusie dat de eerste twee problemen waarschijnlijk te wijten zijn aan een slechte coachaccu. Hij raadde ons aan om bij een garage de accu te laten doormeten. De dichtstbijzijnde garage was echter 10 mijl verderop in Bicknell. We wilden het eerst bij de Texaco benzinepomp aan de overkant van de weg proberen. Daar had men echter geen apparatuur, maar de bediende, Tracy, verwees ons door naar de beheerder van het RV park vlak bij. Deze had een voltmeter en hij meette maar 9V op de accuklemmen alhoewel hij de hele nacht was opgeladen. Na nog wat doormeten en testen kwamen we tot de conclusie dat de accu inderdaad slecht moest zijn. Opnieuw Cruise America gebeld en we kregen toestemming om een nieuwe accu te kopen. De kosten hiervan krijgen we terug als we de auto inleveren. Tracy wist via via nog een accu te regelen en die konden wij dan weer van hem kopen. Hij zou hem dan ook plaatsen. We moesten ongeveer een half uur wachten tot de accu was gebracht. We hebben in de tussentijd bij de Subway, naast de koffieshop, een broodje gehaald. Nadat de accu was geplaatst hebben we opnieuw Cruise America gebeld om door te geven dat de accu was vervangen. Voor de overige problemen moeten we maandag ochtend bellen, nu op zaterdag middag zijn alle garages gesloten. Vervolgens zijn we naar Capitol Reef NP gereden.

Capitol Reef National Park

Aldaar aangekomen zijn we eerst naar het visitor center gegaan voor de nodige informatie. Vervolgens zijn we de Scenic Drive door het park gaan rijden. Onderweg zijn we een aantal maal gestopt om foto's te maken van de kleurige rotsformaties. Door de indianen werden deze rotsen vroeger de Sleeping Rainbow - Slapende Regenboog - genoemd. Capitol Reef NP is een smal langgerekt park rondom de zogenaamde Waterpocket Fold. De vele kleuren zijn ontstaan doordat over een periode van honderden miljoenen jaren diverse lagen van sedimenten zijn afgezet in zeeën, vlakten, woestijnen enz. Zo'n 65 miljoen jaar geleden begon het land te stijgen waardoor de diverse lagen werden verbogen in een gigantische vouw. Aan het einde van de Scenic Drive zijn we uitgestapt om de over de Capitol Gorge weg te gaan lopen. Het was inmiddels ook behoorlijk warm geworden, tijd om onze truien sinds lange tijd weer eens uit te doen. Met onze camper kunnen we niet over de Capitol Gorge weg rijden, gewone auto's kunnen dat nog wel. We hebben ongeveer een uur gelopen naar het einde van de weg. Daarna was er ook nog een trail te doen, maar daar hadden we geen zin meer in. Ciska heeft ook het hele eind gelopen. Dat gaat haar toch aardig goed af, zulke lange afstanden van soms 1 of 2 mijl lopen en dat soms over niet al te best begaanbare paden. Zo af en toe zegt ze wel eens dat ze wil gaan zitten op een steen, maar over het algemeen loopt ze behoorlijk goed door. Aan het einde hadden we verder ook weinig zin om dat hele eind weer terug te lopen, dan moeten we omhoog, terwijl de heenweg geleidelijk omlaag liep. Hilleke heeft toen een lift geregeld in de auto bij 2 vrouwen. We waren vervolgens binnen 10 minuten weer terug bij de camper. Op de terugweg zijn we gestopt bij een fruitboomgaard. Vroeger zijn er namelijk door de Mormonen in deze regio boomgaarden aangeplant, deze regio hebben ze toen Fruita genoemd. En alhoewel de Mormonen al lang uit dit gebied zijn weggetrokken worden de boomgaarden nog steeds gezien als een stuk cultureel erfgoed en ook als zodanig onderhouden. Bij deze boomgaarden mag je zelf je fruit plukken en tegen een gering bedrag meenemen. We hebben wat appels geplukt, want dat was het enige dat er nu nog groeide. Op andere momenten van het jaar kun je bv ook abrikozen, kersen, perziken etc. plukken. Verder lopen er ook erg veel herten door de boomgaard wat Ciska erg leuk vond, ze zag een Bambi in elk hert. Na de boomgaard zijn we terug gereden naar de kruising van Hwy 12 en 24 en zijn daar op een RV park gaan staan. Hilleke had geen zin om te koken dus zijn we gaan eten in het Wonderland Inn restaurant, niet ver van de camping. Het eten was er helaas niet veel bijzonders.
Na wederom een koude nacht, temperatuur net boven het vriespunt, zijn we vrij laat opgestaan. Het weer was inmiddels helemaal terug zoals we dat gewend waren, een stralende zon aan een strakblauwe hemel. En alhoewel het in het begin van de ochtend nog behoorlijk fris kan zijn wordt het in de loop van de dag tamelijk warm, rond de 25°C. Na het ontbijt weer naar Capitol Reef gereden. Alleen zijn we nu niet de Scenic Drive ingegaan, maar op Hwy 24 gebleven. De eerste stop was bij het oude Fruita schoolgebouw. Hier werd nog tot 1941 lesgegeven. De lessenaartjes staan er nog en op elke ligt een lei en een krijtje. De volgende stop was een stukje verder bij de petroglyfen (rotstekeningen) van de Fremont cultuur. De Fremont indianen leefden hier van ongeveer 700 n.Chr. tot 1300 n.Chr. Daarna is er nooit meer iets van deze indianen vernomen. Op de rotsen stonden wat mensfiguren en dieren getekend. Het waren er eigenlijk een stuk minder dan we verwacht hadden. Daarna weer een klein stukje gereden tot de natural bridge. Hier hebben we de Hickman trail gelopen, 1 mijl heen en 1 mijl terug. Op de heenweg moesten we in het begin behoorlijk klimmen. Aan het einde werden onze inspanningen beloond met een fraaie natuurlijke brug in de rotsen. Een dergelijke brug is in de loop van de afgelopen miljoenen jaren gevormd door de kracht van het stromende water en erosie. Dit erosie proces gaat nog steeds door en dit zal er uiteindelijk toe leiden dat eens, in de verre toekomst, de brug zal instorten. De terugweg naar de camper ging een stuk eenvoudiger omdat we hoofdzakelijk moesten afdalen. Terug bij de camper vonden we het inmiddels zo warm geworden dat we onze lange broeken voor korte hebben omgeruild. Het is alweer zo'n week geleden dat we die gedragen hebben. Na deze wandeling zijn we doorgereden naar Hanksville. Hier hebben we de tank vol gegooid omdat we de komende 44 mijl door de San Rafael woestijn rijden, daar is verder geen enkele mogelijkheid om te tanken. We hebben we ook wat gegeten. Vanuit Hanksville zijn we verder gereden over Hwy 24, wederom een lange rechte weg door een desolaat landschap, tot aan Interstate 70. Aan deze laatste weg hebben we in Green River de LPG tank vol getankt. Vandaar zijn we verder gereden naar Arches NP. Helaas was daar de camping in het park al vol. Ze verwezen ons bij het visitor center door naar één van de vele RV parks in Moab, zo'n 5 mijl verderop.

Reparatie van de camper, deel 2

De wekker liep vroeg af de volgende ochtend omdat we om acht uur Cruise America moesten bellen om een afspraak te maken ivm de reparaties welke aan de camper moesten gebeuren. Het werd wel wat later, om half negen heeft Hilleke gebeld. De man bij Cruise America zou een garage in de buurt zoeken welke de reparaties kon doen, na een half uur moesten we nog een keer terug bellen. In die tussentijd hebben we ontbeten. Van Cruise America hadden ze inmiddels een RV reparatie bedrijf in Moab gevonden. Na nog een nacht te hebben bijgeboekt op de camping zijn we vertrokken richting die garage. Daar hebben ze het lekkende cabinedak en dakraam met siliconenpasta gedicht. Ook hebben ze gekeken waarom onze toilettank lekte. Er bleek een scheurtje in de tank te zitten op de plaats waar de lospijp aan de tank zit. Eigenlijk zou er een nieuwe tank onder moeten, maar die hadden ze niet op voorraad en het zou ook erg veel tijd kosten om die te vervangen. Met een zgn. patchkit hebben ze het lek gedicht. Ook hebben ze nog de zijkant van de bank van de eethoek vastgezet want die viel er ook steeds af. We hebben wel een gammele bak van Cruise America gekregen. Eindelijk na zo'n 1½ uur waren ze klaar, aan de slecht sluitende zijdeur konden ze niets doen, die is gewoon scheef. Na betaald te hebben zijn we in zo'n 10 minuten terug gereden naar Arches NP.

Arches National Park

Arches NP, Balanced Rock

Arches NP, North en South Window

Arches NP, Delicate Arch

Arches NP, Landscape Arch

Van Moab naar Mesa Verde National Park

De volgende dag, dinsdag 8 oktober, zijn we rond half elf vertrokken. Via Hwy 191 en 211 reden we naar onze eerste stop: Newspaper Rock. Dit is een steen waarin meer dan 300 petroglyfen zijn uitgehakt door diverse indianen stammen over een periode van wel 3000 jaar. De plaatjes geven over het algemeen dieren of mensen weer. Ook zijn er afbeeldingen van abstracte kunst. Omdat het hier slechts één grote steen betreft hadden we het na een kwartier wel gezien. We zijn terug gereden naar Hwy 191 en we hebben vervolgens koers gezet naar de plaats Monticello. Hier hebben we geluncht. Na de lunch zijn we via Hwy 666 richting Colorado gereden. Wat opviel was dat toen we de grens van Utah naar Colorado overgingen de weg in eens stukken beter werd. Veel vlakker, alle spullen in de camper rammelden opeens niet meer. Wat een verademing. We zijn doorgereden tot de kruising met Hwy 184. Deze weg zijn we ingeslagen omdat we het Anasazi Heritage Center bij de plaats Dolores wilden bezoeken. In dit museum laat men veel zien van allerlei archeologische opgravingen die in deze streek zijn gedaan. De gevonden artefacten dateren vanaf 1 - 1300 n.Chr. Voor kinderen is dit ook een leuk museum omdat ze aan heel veel dingen mogen komen en een aantal dingen ook mogen uitproberen zoals een weefgetouw en het malen van graan. Ook is er een korte trail naar de Escalante Pueblo, een nederzetting van de indianen. Deze is in 1776 door pater Francisco Atanasio Domínguez en pater Silvestre Vélez Escalante ontdekt. Na zo'n 1½ uur hadden we het museum en de opgraving wel gezien en zijn we doorgereden naar Mesa Verde. Niet ver van Dolores. Daar moesten we eerst nog behoorlijk klimmen voor we bij de camping waren. We hadden geluk, er was nog één site over met hookup. We hadden geen zin meer om nog naar het visitor center te rijden, dus waren we vroeg op de campsite. Het bleek dat we nu aan het einde van deze dag in totaal precies 2000 mijl hebben gereden. Toen we de camper ophaalden was de stand 48084 mijl en nu stond de teller op 50084. Als het zo door gaat komen we ruim boven onze ingekochte 2500 mijl uit. Verder hebben we 's avonds een planning gemaakt van wat we de komende dagen nog allemaal willen zien. Vandaag precies over een week namelijk komen we aan in Las Vegas, het eindpunt van onze camper rondreis. En er zijn nog wat dingen die we willen zien zoals in ieder geval nog Four Corners, Monument Valley en uiteraard de Grand Canyon.