Verenigde Staten

13 September t/m 19 Oktober 2002

Op deze en volgende pagina's vindt je een verslag van onze vijfweekse reis die we hebben gemaakt naar Dallas en San Francisco en vervolgens met een camper langs een aantal parken in het zuidwesten van de Verenigde Staten om te eindigen in Las Vegas. Omdat het verslag te lang is voor één pagina is het over meerdere pagina's verdeeld. Op deze pagina vindt je het eerste deel.

Voorbereiding

Ergens medio augustus 1997 kregen we een uitnodiging voor de 15 jarige reünie van Hillekes highschool in Arlington, Texas, in september van dat jaar. Hilleke heeft namelijk in 1982 een jaar als uitwisselings student in Amerika gewoond. Ze zat destijds op de Sam Houston Highschool in Arlington. Omdat we al een vakantie hadden geboekt voor dat jaar en een maand wel erg kort was om dat nog te organiseren hebben we het destijds laten schieten. Maar we hadden toen al wel direct het plan om dan in 2002 naar de 20 jarige reünie te gaan. Dus begin 2002 zijn we gaan uitzoeken of, en wanneer, de reünie zou zijn. Via een paar voormalige klasgenoten van Hilleke, Dean en Mary, kwamen we er achter dat de reünie dit jaar gepland stond voor zaterdag 14 september. Omdat alleen heen en weer gaan voor een reünie wat overdreven is besloten we om er een vakantie in de VS aan vast te plakken. Een voormalige collega van Hilleke en zijn vrouw, Ge en Hilleguus, zijn een aantal jaren terug verhuist naar San José in Californië en daar konden we dan ook meteen naar toe. Het uiteindelijke plan is als volgt geworden:

Voor onze dochter Ciska is het haar tweede lange vliegreis en al ruim van te voren hebben we haar hier op voorbereid. Ook hebben we haar wat Engelse woorden geleerd zoals: 'How are you?' en wat te antwoorden als iemand dat aan haar vraagt. En 'What is your name?' plus bijbehorend antwoord.

Heenreis

Op 13 september vlogen we 's middags met United Airlines van Amsterdam naar Washington DC. Met de veiligheids maatregelen op Schiphol tav vluchten naar de USA vonden we het nogal mee vallen. Direct bij binnenkomst op Schiphol, nog voor het inchecken, werd alle bagage, ook de grote koffers, al gechecked. De handbagage is daarna nog een aantal maal gecontroleerd en voor dat we het vliegtuig ingingen werden nog ondervraagd over onze bagage. Precies op tijd echter, om 13.20, vertrok het vliegtuig. Het vliegtuig, een Boeing 777, zat nog geeneens voor de helft vol. Tijdens de vlucht kregen we de douanepapieren voor binnenkomst in de VS. Op dat moment kwam Hilleke er achter dat ze haar paspoort kwijt was. Ze had hem nog laten zien tijdens de ondervraging net voor het instappen. Dus daarna moest ze hem zijn kwijt geraakt. Ze vermoedde dat ze hem in het achtervakje van de Ciska's buggy had gestopt, maar ze wist het niet zeker. Ook wist ze niet zeker of ze het vakje wel had dichtgeritst. Zo niet, dan zou het er eventueel kunnen uitvallen en ergens in het bagageruim van het vliegtuig verdwijnen. We merken het wel als we aankomen in Washington.
Even na drie uur (lokale tijd) landden we op het vliegveld van Washington DC. In verband met veiligheids maatregelen krijg je tegenwoordig een buggy pas na de douane terug in plaats van direct bij het vliegtuig. Maar voor ons werd in dit geval een uitzondering gemaakt en de buggy stond al klaar bij de vliegtuig deur. Het achtervak was dicht geritst en gelukkig zat Hillekes paspoort daar in. De veiligheidsmaatregelen op het vliegveld vielen ons alles mee. Wat we van anderen hadden gehoord was dat het tegenwoordig nog al erg strikt was, maar wij vonden het niet veel erger dan anders. Om kwart voor vier zaten we al bij de gate vanwaar ons vliegtuig naar Dallas zou vertrekken, terwijl het toestel pas om 5.20 zou vertrekken. Alle tijd dus. We hebben wat gedronken en om 10 voor 5 konden we instappen. Ook dit toestel was maar deels gevuld, ongeveer voor 2/3 deel. Het vertrok precies op tijd. Ciska viel tijdens deze vlucht al snel in slaap, het was tenslotte al half twaalf 's nachts nederlandse tijd, ze was al op vanaf 7 uur. Na een voorspoedige vlucht landden we al om 7.10 op Dallas DFW, 20 minuten eerder dan gepland. Dean en zijn moeder, Jenny, waren er nog maar net gearriveerd om ons af te halen. Ook de bagage was er erg snel en even na half acht stonden we al buiten. Na een kort ritje waren we bij Dean zijn huis in Arlington waar we de komende dagen logeren. Ciska was inmiddels weer helemaal wakker, alsof ze net een hele nacht had geslapen.

Arlington, de reünie en bezoek aan Allen

Zaterdag heeft Dean ons wat van Arlington laten zien, niet direct de meest toeristische bestemming in de VS. Daarbij zijn we ook langs de Sam Houston Highschool gereden, de school waar Hilleke destijds een jaar op heeft gezeten. Ze herkende het gebouw niet meer omdat het helemaal was verbouwd/herbouwd. Vervolgens zijn we bij Jenny langs gegaan, daar gaat Ciska vanavond heen als wij naar de reünie gaan. Deans moeder is van oorsprong Nederlandse en dat is wel handig voor Ciska want die spreekt geen engels. Op de terugweg naar huis zijn we langs het Ballpark gereden waar vanavond de reünie wordt gehouden. Het Ballpark in Arlington is het stadion van de Texas Rangers. Het is een bijzonder indrukwekkend gebouw om te zien, van afstand lijkt het wel op een kasteel.
Rond een uur of zes hebben we Ciska bij Jenny gebracht en vervolgens zijn we naar het Ballpark gereden. Hilleke zag daar direct al een aantal bekenden. Zij en Dean hebben zich uitstekend vermaakt met een aantal vroeger klasgenoten. Ook Hillekes vriendin Mary en haar man Alex waren aanwezig. Voor Alex en Arjan was het allemaal minder boeiend, zij kenden er uiteraard helemaal niemand. Tegen het einde van de reünie werden er nog een aantal mensen naar voren geroepen, ook Hilleke als degene die de langste afstand had gereist om erbij te kunnen zijn. Met Mary en Alex hebben we afgesproken dat we morgen bij hen op bezoek gaan in Allen, een plaats ook niet ver van Dallas. Nadat de reünie was afgelopen zijn we weer langs het huis van Jenny gereden om Ciska op te halen. Ze was op de bank in slaap gevallen. Ze had zich uitstekend vermaakt die avond met Megan, het nichtje van Dean.

Fort Worth

De volgende dag zijn we naar Fort Worth gereden. Als eerste hebben we daar een bezoek gebracht aan Log Cabin Village. Hier zijn een aantal houten huisjes neergezet uit de periode +/- 1850-1900. Het zijn houten hutjes die destijds echt zijn gebouwd en gebruikt door de pioneers die hier als eerste kwamen wonen. Je kunt je haast niet voorstellen dat men vroeger in zulke kleine hutjes kon wonen. Hooguit een paar vierkante meter en dan soms met wel 8 tot 13 kinderen. Ook was er een schooltje, de leraar of lerares had een kamertje boven de school om te wonen. In sommige huisjes zit ook iemand in klederdracht uit die tijd en ze kan ook iets vertellen over de vroegere bewoners en hoe men toen leefde. Destijds moesten kinderen van Ciska's leeftijd al mee werken om de kost te verdienen. Wol spinnen of op het land werken. Dean wist niets van het bestaan van Log Cabin Village af, dus voor hem was dit ook de eerste keer dat hij hier kwam. Het terrein is niet zo groot dus na een uur hadden we alles wel gezien. Vervolgens zijn we bij de 'Water Gardens' in Fort Worth gaan kijken. Een oase van rust en water. Bij een kunstmatige waterval stort het water behoorlijk diep naar beneden over allerlei treden en blokken om uiteindelijk in een put te verdwijnen. Je kan ook via trappen door de waterval naar beneden afdalen. Wel leuk om een keer gezien te hebben. De volgende stop was een bezoek aan de historische stockyards van Fort Worth, daar aangekomen zijn we eerst wat gaan eten en vervolgens hebben we het terrein bezocht. Bij de stallen gekeken waar vroeger de koeien stonden. Nu is echter alles leeg. Er is nog wel 2 keer per dag een tocht door de straat waar de stockyards zijn met koeien en drijvers op paarden. Ciska vond het prachtig om te zien. Na nog wat te hebben gedronken hebben we een bezoek gebracht aan de Japanse tuinen. Ciska vond het voeren van de Koi karpers het mooiste. Er zwommen er enorm veel rond in de meeste uiteenlopende kleurschakeringen. Ook zagen we er nog een waterslang zwemmen. Na het bezoek aan de tuinen waren we allemaal erg moe van het geslenter de hele dag en zijn we naar huis gereden. Oorspronkelijk wilden we bij een Mexicaans restaurant gaan eten, maar omdat het al laat was en Ciska erg moe, hebben we besloten om thuis bij Dean iets bij de afhaal Mexicaan te gaan halen. We moeten tenslotte ook nog onze koffers pakken. Arjan is met Dean mee geweest naar de drive-through Mexicaan. Na het eten hebben we de koffers gepakt en vast in de auto geladen. Na het pakken zijn we naar bed gegaan, morgen moeten we al vroeg op, onze vlucht naar San Francisco vertrekt morgenochtend om 8.20.

Op naar de west kust

Tegen 6 uur ging de wekker. Na een kop koffie hebben we de laatste spullen gepakt en vervolgens heeft Dean ons naar het vliegveld gereden. Daar konden we onze koffers direct inchecken nadat we uit de auto waren gestapt, erg handig, hoef je geen lange afstanden met je koffers te sjouwen. Het inchecken verder ging ook erg snel en vervolgens moesten we door de bagagecheck. De buggy van Ciska werd uitvoerig gecontroleerd. De gate was vervolgens ook niet zo ver lopen. en al vrij snel daarna konden we instappen. Het toestel zat bijna helemaal vol. We vertrokken precies op tijd en we landden ruimschoots op tijd in San Francisco, 15 minuten eerder dan gepland. Hilleguus stond ons bij de bagageband al op te wachten. We moesten vervolgens nog een heel stuk lopen voor we bij de auto waren en vervolgens was het nog een eind rijden naar San José. Het was hier zo dicht bij de oceaan minder benauwd dan in Texas, maar toch nog steeds een zeer aangename temperatuur. In de loop van de middag heeft Hilleguus ons afgezet bij het Winchester Mystery House in San José. Dit is het huis waar de weduwe heeft gewoond van de familie Winchester van de vuurwapens. Dit is een bizar huis waar zolang als ze er woonde, tot aan haar dood, aan gebouwd is, zo'n 38 jaar lang. Het huis heeft dan ook zo'n 160 kamers. Er is continu aan verbouwd, dit heeft tot gevolg gehad dat er deuren zijn die nergens uitkomen, er is direct een blinde muur achter. Of een trap die eindigt tegen het plafond, kasten met alleen een deur en direct daarachter een muur. Maar ook kasten zonder kast erachter, als je de deur open doet kijk je zo verder in het huis. Een schoorsteen die eindigt op 20 cm onder het dak, etc. etc. Een erg intrigerend maar daarnaast ook bizar huis. Aan het einde van de middag kwam Hilleguus ons weer ophalen en zijn we weer terug gegaan naar San José. Gelukkig hadden Ge en Hilleguus inderdaad een fietspomp voor een normaal ventiel en konden we de banden van Ciska's buggy weer oppompen.

San Francisco

Een bezoek aan San Francisco mag uiteraard niet ontbreken als je er zo dichtbij verblijft. We zijn dan ook twee dagen in deze stad geweest. De eerste dag zagen we de trein voor onze neus wegrijden. Hierdoor waren we pas om half elf i.p.v. kwart over negen in de stad. Daar aangekomen moesten we nog met de bus richting Fishermans Wharf en Pier 39. Dus het was al kwart over elf toen we daar aankwamen. Als eerste hebben we tickets gehaald voor een rondvaart door de baai en voor een bezoek aan Alcatraz. De boot vertrok om 12 uur en de rondvaart door de baai duurde een uur. Als eerste voer de boot langs de beroemde zeeleeuwen bij Pier 39. Dit vond Ciska meteen al erg leuk. Er hing geen mist in de baai, mist is hier vrij normaal, dus we hadden veel geluk. De Golden Gate brug konden we in z'n volle glorie aanschouwen. Zeer indrukwekkend om er zo dicht langs en onder door te varen. De boot naar Alcatraz vertrok om kwart over twee dus we hadden nog een uur om wat te eten op Pier 39. Alcatraz is erg indrukwekkend om te zien. De gevangenen leefden in kleine cellen, je kunt je niet voorstellen dat sommigen hier tientallen jaren van hun leven heben doorgebracht. Om kwart voor vijf zijn we hier weer weg gegaan. Bij het Hard Rock Café wat gedronken en daar heeft Arjan uiteraard nog een t-shirt gekocht. De tweede dag hebben we de vroege trein wel gehaald en waren we om kwart over negen in de stad en zijn we met de beroemde Cable Car naar de haven gereden. Bij het beginpunt van de tram, bij de Powell Street Cable Car Turntable, stond een gigantische rij mensen te wachten, dat zou zeker een uur duren voor we met de tram mee konden en we hadden geen zin om een uur in de brandende zon te gaan staan wachten. We zijn zo'n honderd meter verder gelopen naar de volgende halte en daar konden we op de eerste de beste tram stappen die aankwam. Ze laden namelijk de tram aan het begin niet helemaal vol om ook nog de mogelijkheid te hebben om op andere haltes mensen te laten instappen. Aan het eindpunt zijn we uitgestapt en naar de Hydestreet Pier gelopen. Hier liggen allemaal oude schepen afgemeerd. We heben ze niet bezocht, daar hadden we met deze temperaturen geen zin in. Daarna zijn we naar de de Fishermans Wharf gelopen. Dit viel ons een beetje tegen, er is weinig activiteit en het bestaat hoofdzakelijk uit allemaal eettentjes. Met nogmaals een Cable Car zijn we naar het Cable Car Museum gegaan. Hier staan behalve oude tramstellen ook de motoren die de kabels aandrijven die door de straten lopen waarmee de trams worden voortbewogen. Erg indrukwekkend om te zien. Vanaf het Cable Car Museum zijn we lopend naar Chinatown gegaan en vandaar zijn we helemaal naar het station gelopen, er was te weinig tijd om nog iets te gaan bekijken en te veel om met het openbaar vervoer te gaan.

Monterey en Carmel

De volgende dag hebben we, samen met Ge en Hilleguus, een bezoek gebracht aan Monterey. Als eerste zijn we naar het beroemde Monterey Bay Aquarium gegaan. Toen we er binnen waren begonnen ze juist de vissen te voeren in één van de aquaria Er stond een vrouw naast om er van alles over te vertellen en haar man zwom in een duikpak in het aquarium tussen de vissen door. Verder hebben ze er voor kinderen een aantal aquaria waar ze allerlei zeedieren kunnen zien en eventueel ook aanraken. Ciska vond dat allemaal erg leuk. Ook heeft men hier diverse aquaria met kwallen, van erg klein tot erg groot. Werkelijk prachtig om te zien hoe gracieus die dieren door het water bewegen. Bij het aquarium is ook een soort terras gebouwd boven het water en vanwaar je zicht hebt over de baai van Monterey. Vanaf het terras kun je in het water zeesterren zien  maar ook bijvoorbeeld zee-otters en pelikanen. Nadat we wat hadden gegeten langs de baai zijn we langs de kust van de Stille Oceaan verder gereden. Onderweg nog gestopt om ook hier de zee-otters en pelikanen te bewonderen. In het plaatsje Carmel zijn we op zoek gegaan naar de Carmel Mission. Het kostte wat moeite om te vinden, we waren er even voor half vijf, terwijl het volgens de reisgids om half vijf sluit. Ciska was inmiddels in de auto in slaap gevallen en Ge en Hilleguus zijn bij haar in de auto gebleven terwijl wij de Carmel Mission bezocht hebben. Het bleek pas om kwart voor vijf te sluiten en we mochten er gratis in omdat het al bijna sluitingstijd was. De Carmel Mission is gesticht in 1770 door pater Junipero Serra. Het was het administratieve centrum voor alle Noord Californische missies. De pater ligt begraven aan de voet van het altaar. De Carmel Mission is ook  nu nog steeds in gebruik als katholieke kerk. Nadat we om kwart voor vijf werden verzocht het pand te verlaten zijn we terug gereden naar San José. Het was erg druk op de weg en pas rond zeven uur waren we terug.

Begin van de camper rondreis

Maandag 23 september begint onze camper rondreis. Omdat we de camper pas na één uur 's middags kunnen ophalen hebben we 's ochtends inkopen gedaan voor de eerste dagen in de camper. Rond een uur of half één zijn we met de auto richting Oakland gereden, daar zit namelijk het kantoor van CruiseAmerica. Ciska is in die tussentijd met Hilleguus meegeweest naar het huis van een vriendin van haar om daar in het zwembad wat te gaan spetteren zodat wij in alle rust alles bij CruiseAmerica konden regelen. Na een ritje van zo'n drie kwartier waren we in Oakland. Alles was door vlot geregeld, we moesten nog wel ruim $1500,= betalen voor de extra verzekering, drop-off in Las Vegas, persoonlijke- en camper uitrustingen en de borg. De laatste krijgen we aan het eind van de reis weer terug als alles goed gaat. Verder stond er ook op het contract dat we niet naar Death Valley mochten omdat het daar nog steeds te heet is, rond de 110ºF (> 40ºC). Rond een uur of drie waren we klaar en konden we vertrekken, Hilleke reed met de auto van Hilleguus en Arjan reed er met de camper achteraan. We hadden een 25 voet camper gereserveerd, een zelfde soort als we twee jaar geleden in Canada hadden gehuurd. Tegen vier uur waren we terug in San José en zijn we begonnen om al onze bagage in de camper te laden. Cruise America verhuurt geen kinderzitjes (ze verhuren overigens verder helemaal niets extra zoals bv campingstoelen of een broodrooster), maar gelukkig konden we een stoeltje lenen van de buren van Ge en Hilleguus. We zullen het vanuit Las Vegas met de post weer terug sturen. We hebben alleen alles ingeladen, nog niet de koffers uitgepakt, dat doen we vanavond op de eerste camping wel. Terwijl we daar mee bezig waren kwamen Hilleguus en Ciska ook weer terug. Toen alles in de camper zat hebben we afscheid genomen van Hilleguus en zijn we op weg gegaan richting Sequoia NP. Dat is te ver om nu nog te doen, we zijn tot het plaatsje Chowchilla gekomen alwaar we op een camping hebben overnacht.